Ніколі я не варажыў на зорках,
Хоць разумею іх спрадвечны шлях.
Не папярэджу аб часінах горкіх,
Што нам прыносяць голад, войны, жах;
Не ведаю, ці навальніца будзе,
Ці будзе неба яснае без хмар,
Ці будуць жыць шчасліва ў свеце людзі,
Ці шчаслівейшым будзе уладар, -
Але ў тваіх вачах чытаю ясна,
У гэтых зорках вечнай чысціні, -
Што праўда з хараством тады не згасне,
Калі потомкі ўдоўжаць твае дні.
Калі ж стварыць ты гэтага не ў сіле,
Краса і праўда згінуць у магіле.