Каб мог ты вечна быць самім сабою!
Але жывеш на свеце да пары.
Пакуль це стане смерць перад табою,
Сабе падобны вобраз ты ствары.
Краса табе аддадзена на раты,
Але і вечнай можа стаць, калі
Твой вобраз будзе новым пераняты
І будзе красаваць з ім на зямлі.
Хто дасць, каб дом цудоўны быў зруйнован
Ці сцюжай смерці, ці ліхой зімой?
Гаспадаром руплівым апільнован,
Устоіць ён перад навалай злой.
Ты бацьку меў. Дазволь другому, мілы,
Сказаць такое ж ля тваёй магілы.